Մի ընտանիքում կային երկու երեխա: Տղայի անունը Արամ էր, իսկ աղջկա անունը՝ Ինեսա: Նրանք ամեն Նոր տարուն նկարահանում էին, թե ոնց է անցնում նրանց Նոր տարին ու համեմատում էին, թե ոնց էին նրանք նշում Նոր տարին փոքր ժամանակում: Նոր տարվա գիշերը Արամը ու Ինեսան արթնացան ինչ-որ կենդանու խրխնջոցից: Նրանք որոշեցին նայել, թե այդ ինչ էր: Ձայնը դրսից էր գալիս: Երբ նրանք ելան դուրս, տեսան Ձմեռ պապիկի սահնակը: Փաստորեն եղջերուներն էին խրխնջում: Ինեսան չդիմացավ և ցանկացավ նստել Ձմեռ պապիի սահնակի մեջ: Ինեսան առաջարկեց Արամին նստել իր հետ, բայց Արամը չհամաձայնվեց: Ինեսան թեքվեց և նստեց սահնակի մեջ: Երբ Ինեսան նստեց, սահնակը թռավ օդ: Արամը ցանկանում էր օգնել Ինեսային, բայց չկարողացավ: Այդ ժամանակ Ձմեռ պապին նվերներ էր տանում բոլորին: Երբ Ձմեռ պապը վերջացրեց բաժանել նվերները, նա վերադարձավ սահնակի մոտ ու տեսավ Ինեսաին իր սահնակի մեջ: Ձմեռ պապը իջեցրեց Ինեսաին և ասաց.
-Ի՞նչ ես անում, իսկ եթե ընկնեի՞ր:
Ինեսան ներեղություն խնդրեց Ձմեռ պապիկից և խնդրեց, որ նա իրենց թողնի նստել սահնակի մեջ և վերևից նայել լուսավոր քաղաքին: Ձմեռ պապիկը համաձայնվեց և նստացրեց նրանց սահնակի մեջ: Նրանք նայում էին քաղաքին և Ձմեռ պապիկը նայեց իր ցուցակին: Նա տեսավ, որ երեխաներից մեկը մնացել է առանց նվերի և ասաց դրա մասին Ինեսային և Արամին: Նրանք արագ գնացին այդ տղայի մոտ: Նրանք զգույշ և լուռ վերցրին նվերները և լուռ դրեցին տոնածառի տակ: Արդեն գրեթե առավոտ էր, երբ նրանք նվերները դրեցին տոնածառի տակ: Նրանք նստեցին պատուհանի տակ և սկսեցին նայել, թե ինչպես կուրախանա տղան: Տղան արթնացավ և ուրախությամբ սկսեց բացել նվերները: Ձմեռ պապը շնորհակալություն հայտնեց երեխաներին և տվեց նրանց նվերներ և ճանապարհեց տուն: