էջ 55, վարժ. 215(գ, դ)
10×4=40 100×7=700 75×10=750 9×100=900
10×40=400 100×8=800 36×10=360 20×100=2000
10×36=360 100×27=2700 40×10=400 35×100=3500
216 (ա, բ),
4×10+36=40+36=76
25x(8+2)=25×10=250
(16-6)x24=10×24=240
42x(18-8)=42×10=420
5x(75+25)=5×100=500
60:6×32=10×32=320
(432-381)x(38-28)=51×10=510
(524-514)x(27+36)=10×63=630
(603-598)x (37+63)=5×100=500
էջ 56, վարժ. 220 (բ)
40:10=4
740:10=74
300:100=3
4000:1000=4
20:10=2
920:10=92
400:100=4
7000:1000=7
Էջ 39, վարժ. 153
193+75+7=193+7+75=200+75=275
166+120+80=166+200=366
295+70+5+30=295+5+70+30=300+100=400
492+67+8+3=492+8+67+3=500+70=570
294+480+6=294+6+480=300+480=780
412+160+40=412+200=612
280+48+20+2=280+20+48+2=300+50=350
191+76+9+4=191+9+76+4=200+80=280
էջ 48, վարժ. 188
824-x=518
824-518=306
Պատ.՝306
2. Ո՞ր համարի դատողությունն է ճշմարիտ:
Ճիշտ է երկրորդ դատողությունը. քանի միավորող մեծացնում ենք գումարելին, այդքանով մեծանում է գումարը:
3. 125+65=190
750-190=560
Պատ. ՝ 560 ձու
4. 382+177+18+23=382+18+177+23=400+200=600
Ես վաստակեցի 9 միավոր
Համո Սահյան
Անտառից եկած կանաչ եղևնին,
Հիշում է կանաչ իր ընկերներին,
Արահետներն է հիշում ձյունի տակ,
Հիշում է բացատն ու բուքն սպիտակ:
Երկինքն է հիշում իր գլխի վերև,
Եվ իր մայր անտառն ասեղնատերև,
Հովերն է հիշում նա գարնանային,
Որ իրեն այնպես օրորում էին:
Վաղորդյան ցողի գոհարն է հիշում,
Եվ մայրամուտի թևերն աբրեշում,
Հիշում է սոսափն ամեն մի ծառի,
Խարույկն է հիշում անտառապահի:
Հիշում է բոլորն ու չի ափսոսում,
Որ էլ անտառի երգը չի լսում,
Ինչո՞ւ ափսոսա, երբ իր թևերին
Գարուն է բերել երեխաներին,
Գարուն է բերել այս ձմռան օրով
Եվ տուն է մտել կանաչ շորերով.
Ե՞րբ է նա այսպես զուգվել, զարդարվել
Եվ մարդկանց այսքան հրճվանք պատճառել,
Ե՞րբ է նա եղել այսքան երջանիկ
Ու ե՞րբ է տեսել այսքան խաղալիք:
Ե՞րբ են նրա մոտ այսքան մանուկներ
Երգել ու պարել մինչև ուշ գիշեր…
Զարդարանքներով, աստղերով իր պերճ
Կանգնել է ուրախ մանուկների մեջ,
Այնպես հպարտ է նայում աշխարհին,
Կարծես հենց ինքն է բերել Նոր տարին:
Հարցեր և առաջադրանքներ
Արահետ-ոտքով բացած նեղ ճանապարհ
Ասեղնատերև-ասեղանման տերև ունեցող
Վաղորդյան-առավոտյան
Աբրեշում-մետաքս
Սոսափ-շրշյուն, շշունջ
Պերճ-շքեղ, զարդարուն
Հրճվանք-ցնծություն, ուրախություն
2. Ի՞նչ էր հիշում եղևնին: Պատմի՛ր եղևնու անունից:
Ես հիշում եմ, որ երբ անտառում էի, այնտեղ առավոտյան ցող էր լինում, ընկերներս էին այնտեղ, արահետը ծածկվում էր ձյունով, բացատ կար և բուք էր լինում: Իմ գլխի վերևում պարզ երկինքն էր, շուրջս՝ ասեղնատերև անտառը, գարնանը հովերն ինձ օրորում էին, ծառերը սոսափում էին, իսկ անտառապահը խարույկ էր անում:
3. Եղևնին ի՞նչ էր զգում անտառից հեռու:
Եղևնին անտառից հեռու չէր տխրում, քանի որ իր կանաչությամբ գարուն էր բերել, երջանկացրել էր երեխաներին, ինքն էլ էր երջանկացել, քանի որ շրջապատված էր գեղեցիկ խաղալիքներով:
4. Նա ափսոսո՞ւմ էր, որ այլևս անտառում չի:
Ոչ, եղևնին չէր ափսոսում, որ անտառում չէ, նա երջանիկ էր նաև անտառից դուրս:
5. Ինչո՞ւ էր նա հպարտ նայում աշխարհին:
Նա հպարտ էր, քանի որ իրենով տոն էր բերել մարդկանց:
6. Նամակ գրի՛ր եղևնուն:
Սիրելի եղևնի, ես ևս քեզ սպասում եմ մեր տանը հյուր: Ուզում եմ դու գաս, քեզ զարդարենք գեղեցիկ խաղալիքներով և շուրջ ուրախանանք: Անհամբեր կսպասեմ քո գալուն: